Kocham Kraków i muzykę – marzy mi się wspaniały muzycznie, najwyższych lotów Kraków, miasto o randze światowej.
Byłem Jankiem Muzykantem – Stanisław Gałoński w rozmowie z Elżbietą Wojnarowską

Na gwałt szukamy witalności, nie tylko na przednówku naszego zmienionego świata. Wszystkiego tego, co lost in translation – zgubiło się w tłumaczeniu: wszechświata – na świat człowieka, na rosnące potrzeby człowieka, na ograniczenia człowieka. A co z całą resztą?
Gwiazdami, z którymi łączy nas skład pierwiastkowy, roślinami, które tak pięknie porozumiewają się między sobą, a tylko człowiek ich nie słyszy, wreszcie – co ze zwierzętami?
Agnieszka Kosińska: Jak psi ogon

Dwie choroby gnębią dziś polską historiografię: nacjonalizm (rozumiany jako podtrzymywanie narodowej mitologii i obrona „dobrego imienia” narodu) i posunięte do absurdu przyczynkarstwo. Zwalczenie ich wymaga, prócz zajęcia się nowymi tematami czy zmianą periodyzacji, również odwagi zerwania ze stereotypami i czarno-białym obrazem dziejów.
Krzysztof Burnetko: Adama Leszczyńskiego historia zwykłych ludzi

Mieszkańcy Krupniczej 22 byli galerią osobliwości. „My w Krakowie mieszkamy wszyscy na tej samej ulicy. I jesteśmy wszyscy nieprawdopodobni cynicy” – pisał Gałczyński. A inny lokator tego adresu, poeta Bronisław Maj, wspominał po latach, że „stężenie normalności w tym domu było poniżej błędu statystycznego”.
Dominik Jedliński: Dom pod wiecznym piórem

Parasolnik to zawód na wyginięciu.
Marta Gruszecka: Złota rączka z Andrychowa

Z Krakowa wyjechało w celu udziału w plebiscycie 2 tys. zamieszkałych na terenie Małopolski emigrantów górnośląskich.
Krzysztof Jakubowski: Kalendarium krakowskie – marzec 1921 roku

Wszystko, o czym mówiła, co robiła, jak wyglądała i jak ją widziano – było już napisane w piosenkach. One stały za nią jako dowody jej uczestnictwa w życiu.
Maria Malatyńska: Część pejzażu… O Osieckiej

Nadszedł w końcu dzień, w którym Nina, zwolniona wieczorem z roli matki, bezkarnie mogła się trochę nawalić.
Iga Dzieciuchowicz: Dziennik pandemiczny

Zakładki zawsze były czymś więcej, stanowiły niezwykłe ozdoby i wyjątkowe artefakty. Ponoć jedną z pierwszych była jedwabna zakładka z frędzlami podarowana królowej Elżbiecie przez jej nadwornego drukarza Christophera Barkera.
Anna Mazela: Zakładka, a nawet więcej

Jak przyszedłem do kościoła na chór i zobaczyłem na fisharmonii klawisze, zapytałem organistę, czy może mi pokazać, gdzie na klawiaturze jest nuta A. Pokazał mi palcem i to wystarczyło, bo jeśli tu A, to tu C, i wszystko już wiedziałem. Od tej nuty A zaczęło się moje wykształcenie muzyczne.
Byłem Jankiem Muzykantem – Stanisław Gałoński w rozmowie z Elżbietą Wojnarowską

Lem opisując podróże kosmiczne, eksplorację innych planet, próby kontaktu z Obcymi, przemycał w książkach coś więcej niż tylko błahą przygodę. Zawierał w nich pytania o sens istnienia ludzi w kosmosie (po co, skoro i tak nie da się nawiązać inteligentnego kontaktu?), o przyszłość relacji człowiek–maszyna (czy roboty zaczną ewoluować i zagrożą ludziom?), o obecność lub nie istoty wyższej (pytanie ważne, bo zadane przez ateistę).
Paweł Stachnik: Lem w kilku odsłonach

Wiceminister edukacji i nauki zobaczył śnieg, co ze wzruszeniem odnotował: „Piękna zima, jak zapowiadali zwolennicy ocieplenia klimatu…”. No właśnie, Beethoven to przecież tylko pies.
Ewa Lipska: Na czerwonym świetle

Jednak staram się myśleć pozytywnie. Nigdy przecież się nie poddałem. Mimo trudnej drogi życiowej uważam, że jestem człowiekiem szczęśliwym. Chociaż nie wszystko układało się tak, jakbym chciał, to ogólnie los mi sprzyjał. Wierzę, że tak będzie nadal.
Byłem Jankiem Muzykantem – Stanisław Gałoński w rozmowie z Elżbietą Wojnarowską