Bieżący
numer

Podpowiedź dnia
Miesięcznika Kraków:

Fotograficzna opowieść o babci

Tomek Kawecki zamieszkał w domku letniskowym swojej babci, wśród należących do niej przedmiotów, starych zdjęć, zasuszonych kwiatów… Stały się one elementem projektu fotograficznego, w którym zestawił bardzo intymne portrety ważnej dla niego osoby z miejscem, w którym ona żyje i otaczającą je naturą. Projekt zatytułował „Leżę” i wysłał go na konkurs „Talenty Roku 2020”. Trzymamy kciuki i prezentujemy film.

Andrzej Róg śpiewa swoje ukochane utwory

Koncerty i recitale, w których występuje Andrzej Róg, zawsze mają niepowtarzalny charakter. Kto choć raz widział i słyszał na żywo tego wyjątkowego, związanego m.in. z Teatrem STU, aktora, na pewno z przyjemnością odnajdzie w sieci przygotowane przez niego filmy z serii „Moje ukochane”. Oparte na autorskim recitalu piosenki, które niegdyś można było słuchać na żydowskim Kazimierzu, oraz te pochodzące wprost ze skalistych turni, zostały zarejestrowane w pięknych plenerach w ramach programu stypendialnego Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Artyście towarzyszy znakomity zespół m.o.l.o. w składzie: Jacek Hołubowski (akordeon), Mateusz Pliniewicz (skrzypce), Piotr Skupniewicz (klarnet).

Adam Szerszeń jako Miecznik w „Strasznym Dworze”

Jak wygląda proces przygotowywania się do roli? Jak buduje się sceniczną kreację? Co sprawia, że publiczność wierzy śpiewakom? Jak ważne w tym wszystkim są kostium i scenografia? Na te i wiele innych pytań odpowiadają artyści Opery Krakowskiej, w ramach cyklu nagrań pod tytułem „Interpretacje”. Przedstawiamy pierwszy odcinek, poświęcony Adamowi Szerszeniowi i jego interpretacji roli Miecznika w operze Stanisława Moniuszki „Straszny dwór”.

Redaktor naczelny poleca

Witold Bereś, redaktor naczelny miesięcznika „Kraków” rekomenduje książki Jerzego Illga: „Mój Znak” i „Listy do Czesława Miłosza”. A ma do nich bardzo osobisty stosunek, choćby ze względu na postać noblisty, którego znał osobiście i któremu niegdyś w nieoczywisty sposób starał się przypomnieć smak Litwy.

Kronika kulturalna

25 września 2020InAktualności

O szramach na psychice dzieci opowiedzą Witold Bereś i Janusz Schwertner

Polska zajmuje drugie miejsce w Europie pod względem samobójstw dzieci i młodzieży poniżej 19. roku życia. W efekcie, według statystyk, co dziesięć lat znika małe miasteczko pełne wrażliwych, ciekawych i inteligentnych młodych ludzi, przed którymi było całe życie. Ten fakt sprawił, że dwóch znakomitych dziennikarzy Witold Bereś i Janusz Schwertner postanowiło połączyć siły, by napisać książkę „Szramy. Jak psychosystem niszczy nasze dzieci”. Ukazała się ona właśnie nakładem wydawnictwa Wielka Litera. Spotkanie z jej autorami odbędzie się w ramach Festiwalu Reportażu Non-Fiction 28 września o godz. 19 w Hevre przy ul. Meiselsa 18. Poprowadzi je Katarzyna Kubisiowska. Bezpłatne wejściówki można pobrać tutaj: app.evenea.pl/event/835459-46szramy.

22 września 2020InAktualności

Teatr KTO gra na scenie Krakowskiej Opery Kameralnej

17 września 2020InAktualności

Gdyby Beethoven żył w naszych czasach

12 września 2020InAktualności

Teatr im. J. Słowackiego serwuje „Jedzonko”

11 września 2020InAktualności

Odszedł Gienek Loska

8 września 2020InAktualności

Mrożek wraca do gry w Teatrze STU

2 września 2020InAktualności

Festiwal Teatrów Ulicznych na koniec wakacji

2 września 2020InAktualności

Premiera spektaklu „Kazik, ja tylko żartowałem”

1 września 2020InAktualności

Bibliofile muszą to zobaczyć

Teksty z Miesięcznika

Dakar to życie w pigułce Rozmowa z Rafałem Sonikiem

Teksty z Miesięcznika

Rafał Sonik: Takich rajdów terenowych jak Dakar nie wygrywa się tylko entuzjazmem, energią i przygotowaniem fizycznym. Trzeba mieć jeszcze pomysł i plan. Tak jak w biznesie.

Czytaj dalej

Najważniejszy jest ten błysk Rozmowa z Martą Bizoń

Teksty z Miesięcznika

Marta Bizoń: Jestem Włoszką. Z temperamentu. I z urody może też. Włoszka jest przebojową kobietą, potrafiącą postawić na swoim i zadbać o swoje interesy. Odważna i pełna ekspresji. Ja też przyznaję się do skoków emocji. Raz jest uśmiech, a raz łzy…

Czytaj dalej

Magiczne miejsca Krakowa notowała: Magda Huzarska-Szumiec

Teksty z Miesięcznika

6 maja 1970 roku w galerii Pałacu Pugetów zaprezentowano 160 kobiecych aktów. Na plakatach wystawy „Venus” widniała adnotacja: „Wstęp od lat 16”. Zdjęcia oglądało dziennie kilkaset osób. Niebawem kilka fotogramów skradli nieznani sprawcy.

Czytaj dalej

Światoodczucie. Rozmowa z Zofią Zarębianką Rozmawiała Elżbieta Wojnarowska

Teksty z Miesięcznika

Czytaj dalej

Kraków nieodkryty Adam Zagajewski, Ewa Lipska

Teksty z Miesięcznika

Stworzyłem sobie w Krakowie coś w rodzaju mapy drzew, które lubię odwiedzać. Robię to zwłaszcza wiosną, kiedy budzą się po zimowym odpoczynku, ale też o innych porach roku, by móc patrzeć, jak się zmieniają.

Czytaj dalej

Jasna strona „Venus” Krzysztof Jakubowski

Teksty z Miesięcznika

Czytaj dalej

Koniec naszego świata Rozmawiała Magda Huzarska-Szumiec

Teksty z Miesięcznika

Prof. Adam Wodnicki: Jestem święcie przekonany, że nie ma już powrotu do świata pełnego arogancji,rozpasania, pewności jutra i pewności siebie. Ocali nas jedynie pamięć i wyobraźnia.

Czytaj dalej

Nasz eko-katechizm na wiek XXI Michał Jasieński

Teksty z Miesięcznika

W tym trudnym dla ludzkości okresie pandemii i globalnych zmian klimatycznych przyjmijmy nowy katechizm na XXI wiek, pamiętając, że to greckie słowo „katichitikós” oznacza po prostu „nauczanie”.

Czytaj dalej

Nowości na płytach

Lang Lang „Wariacje Goldbergowskie”

Ceniony na całym świecie wirtuoz fortepianu Lang Lang zrealizował marzenie swojego życia, nagrywając „Wariacje Goldbergowskie”, monumentalne dzieło Johanna Sebastiana Bacha, często nazywane „muzycznym Everestem”. Wydany właśnie przez wytwórnię Deutsche Grammophon album zawiera dwa uzupełniające się ze sobą nagrania w wykonaniu pianisty: pierwsze z nich to rejestracja recitalu na żywo, wykonanego 5 marca tego roku, w Kościele św. Tomasza w Lipsku, gdzie Bach pracował przez prawie 30 lat i gdzie jest pochowany; drugie zostało zrealizowane 15 marca, w Jesus-Christus-Kirche w Berlinie.

Muzyczne smakołyki Żuka Opalskiego

Odeszła Ewa Demarczyk. Ileż wspomnień. Była bezwzględnie jedną z największych artystek, z którymi los mnie zetknął. Obdarzała mnie swoją przyjaźnią, pracowałem z nią, mogłem obserwować, jak w czasie koncertów się spalała. Trudno inaczej nazwać magnetyzm płynący ze sceny. To były tajemnicze misteria, w których ona i publiczność płynęli w jakimś wspólnym transie. Chwile nie do zapomnienia.

Pisałem kiedyś: „W teatrze Ewy Demarczyk postacie pojawiają się i nikną, przychodzą by zwierzyć się ze swych udręczeń, najtajniejszych sekretów i pożądań. Artystka stawia ich na scenie, zdając się mówić – rozumiem was i kocham. A do nas zwraca się z prośbą: – wy także ich pokochajcie!”. Kochamy Cię, Ewo. Myślę, że stara maksyma non omnis moriar nabiera teraz nowych znaczeń. Melancholijne pocieszenie: nie wszystko udaje się unicestwić śmierci.

Posłuchajcie! Dla Was „Nieśmiertelniki” Bronisławy Ostrowskiej z muzyką Andrzeja Zaryckiego.

Polecane książki

Krzysztof Miklaszewski Moje życie w teatrze

Maciej Miłkowski Gambit Sulta

Małgorzata Nocuń Wczesne życie

Jakub Wydrzyński Czekając na teatr

Zobacz wszystkie książki

W sieci kultury

Ostatnio mam wrażenie, że kino polskie trzyma się nieźle, co nie zawsze można powiedzieć o kinie hollywoodzkim ciepiącym na brak pomysłów. Co jednak wyjdzie z połączenia polskiej szkoły filmowej z hollywoodzkim warsztatem? Serwis W tonacji kultury.pl przybliża kulisy współpracy polskiego reżysera Lecha Majewskiego z gwiazdami zza oceanu.

– Miałem szczęście w życiu, mogąc pracować z wieloma wielkimi, kreatywnymi reżyserami w Europie i w innych miejscach, i Lech jest jednym z takich ludzi – o bardzo szczególnym spojrzeniu na świat, obdarzonym charakterystyczną wizją i wyobraźnią – mówi John Malkovich. Keir Dullea, główny bohater legendarnej „2001 Odysei Kosmicznej”, dodaje: Jego zdolności wykraczają ponad talent zwykłego reżysera – jest tak utalentowaną indywidualnością, że robi to ogromne wrażenie. Bez cienia wątpliwości Lech jest najciekawszym reżyserem filmowym od czasów Stanleya Kubricka.

Przeczytaj cały artykuł

Rok 1991 to początek boomu na NBA w Polsce i pierwszy tytuł mistrzowski dla Chicago Bulls z Michaelem Jordanem. Obecnie na Netflixie można zobaczyć serial dokumentalny „Ostatni taniec” poświęcony Jordanowi i całej złotej erze lat 90. Serwis Dwutygodnik.com przybliża serial w artykule będącym nie tylko recenzją, ale też komentarzem tego znakomitego dokumentu. Można przeczytać przed lub po obejrzeniu. Efekt tak samo dobry. Gorąco polecam.

Banały o harcie ducha, które czyta się od czasu do czasu w prasie sportowej, mają tu potwierdzenie – ten facet wychodził na boisko z czterdziestostopniową gorączką i wygrywał mecz. Tym hartem zarażał wszystkich wokół siebie, oczywiście zarażał na wszelkie możliwe sposoby. Do jednego startował z pięściami, innego obrażał słownie – w dokumencie skonfrontowany z tymi historiami roni nawet łzę. Ale i tak pojawiają się głosy, że w „Ostatnim tańcu” Jordan za dobrze o sobie mówi oraz że dużo nakłamał. Jeśli nawet, to dlatego, że ciągle nie potrafi wyjść z roli – ciągle mu się wydaje, że musi coś komuś udowadniać. Ciągle chce być najlepszy.

Przeczytaj cały artykuł

Na łamach serwisu Teatralny.pl przeczytacie recenzję książki o genezie słów oraz o tym, jak zmieniał się język na przestrzeni wieków widziany przez pryzmat określeń… erotycznych.

Najpierw uwagę czytelnika przyciąga okładka: reprodukcja anonimowego siedemnastowiecznego obrazu Prostytutka z rajfurką została opatrzona hasłami, które rozwiązują ikonograficzne zagadki. I tak, wino oznacza grzech, pająk – pułapkę, brzoskwinie możemy interpretować jako pośladki… Znakomita i wyjątkowa w polskim piśmiennictwie książka Jerzego Limona rozpoczyna się (również dzięki umieszczonym w całości publikacji reprodukcjom dzieł z epoki) objaśnianiem kodów wizualnych, choć jej istotą jest docieranie do ukrytych, często zapoznanych znaczeń języka. Tego, którym posługiwał się William Szekspir i jemu współcześni.

Przeczytaj cały artykuł

Felietony

Drogie dzieci, ziemia jest płaska, kwadrat jest okrągły, koronawirus to królowa angielska, biała rasa to czarny scenariusz, globalizacja jest zmodyfikowaną żywnością, a człowiek...

Na czerwonym świetle

Ewa Lipska

Na nowy szkolny rok

Mało co tak mnie ucieszyło ostatnio jak plakat „Nareszcie wróciliśmy! Musimy nadrobić zaległości – mamy wam tyle do opowiedzenia! Spotkajmy się w Bibliotece Kraków!”. Bo choć Covid trwa i trwać pewnie będzie długo, to przecież musimy nauczyć się w miarę normalnie żyć. A jak żyć bez książki?

Okiem Beresia

Witold Bereś

Biblioteka!

To piękna karta przyjaźni polsko-czesko-słowackiej i zmagań o wolność. Ba, temat na scenariusz sensacyjnego filmu. A niedawno także pole współpracy samorządów nadgranicznych gmin. Teraz jacyś szmaciarze – z Polski – niszczą ją opętani polityczną propagandą i nienawiścią.

Z najwyższej półki

Krzysztof Burnetko

Bohaterowie z powydłubywanymi oczami

A wszystko przez Adama i Ewę. Od kiedy nasi prarodzice wygnani zostali z raju, na całe ich potomstwo spadły najpaskudniejsze choróbska. Do ataku ruszyły legiony bakterii i wirusów, co pewien czas ludzkość zalewana jest przez niepohamowane epidemie i pandemie.

Smocze jajo

Mieczysław Czuma

Zapraszam do raju

Wspaniałe kobiety tworzą w Warszawie teatr mimo wszystko. Mimo fatalnych dla kultury wirusowych okoliczności, braku logiki w odmrażaniu i planowaniu wydarzeń, stęsknionej, ale pełnej obaw publiczności.

Poza Krakowem

Magdalena Miśka-Jackowska

Na nowo

– Nic mi się nie stało. Udało mi się uciec. Wejdź na mojego fejsa. Wrzuciłem tam filmik. Będziesz wiedziała, co z nim zrobić – słyszy Nina w telefonie.

Bedeker krakowski

Iga Dzieciuchowicz

Pamiętnik pandemiczny: 1 sierpnia 2020

POLECAMY

Galeria „Krakowa”

Kraków jest modelką ze światowej pierwszej ligi

Przemysław Czaja

Kraków jest modelką wyjątkową, której nie można się oprzeć. Łączy w sobie klasyczną urodę Cindy Crawford z dziewczęcym wdziękiem Poli Raksy. Tak twierdzi Przemek Czaja, z którego fotografii bije zachwyt nad ponadczasową urodą miasta.

Czytaj dalej >

Świat widziany oczami zwierząt

Piotr Lutyński

Nosi jelenia na torsie, maluje abstrakcyjne obrazy, które łączy ze światem biologicznym, i gra koncerty dla pływających w akwariach ryb. Swoją galerię otworzył w starym autobusie, na dachu którego występuje. Piotr Lutyński jest artystą nietuzinkowym.

Czytaj dalej >