Grzegorz Turnau: Moje życie (cokolwiek to znaczy) z pewnością ma wiele wspólnego z muzykowaniem i każde mieszkanie, w którym nie ma pianina, jest dla mnie nudne. Może nie być telewizora, jednak bez klawiatury – źle. Ale tak naprawdę z muzyką jestem na bakier.
Justyna Kwarcińska, dyrygentka i kierownik artystyczny Orkiestry Kameralnej Uniwersytetu Jagiellońskiego „All In Orchestra”: Orkiestry nie lubią dyrygentów, którzy udają nieomylnych. Jeśli widzą, że znasz dobrze partyturę i wiesz, czego chcesz, potrafią wybaczyć błąd. Bywają bezlitośni, gdy dyrygent przychodzi na próbę nieprzygotowany.
Scenografii do tego tekstu nie trzeba było wymyślać. Wybudowała się sama, i to całkiem realnie, przy ul. Zamoyskiego 50, tam gdzie kiedyś było kino Wrzos. Autorka tekstu miała więc ułatwione zadanie. Nie musiała kombinować, w jakim klimacie utrzymać tę opowieść, jak obudować narrację, jak stopniować napięcie. Wystarczyło użyć kilku prostych teatralnych środków, by historia snuła się sama, a jej bohater zebrał na koniec zasłużone oklaski.
Ziemowit Szczerek: Myśl PiS-u o państwie jest w istocie totalitarna: jednostka niczym, jednostka zerem, najważniejsza jest wspólnota.
Adam Bodnar: Nie będzie w Polsce zmiany, jeżeli nie będzie kontynuowana wielka praca na poziomie wartości i uporczywego tłumaczenia, dlaczego państwo normalne, europejskie, oparte na przyjętych przez cały świat wartościach jest nam potrzebne.
Dwudziesty rok niepodległości upływał raczej spokojnie. Po wielkim kryzysie, był to kolejny dobry dla gospodarki rok, a w polityce zagranicznej istotną zdobyczą była normalizacja stosunków z Litwą. Dopiero jesienią 1938 roku pojawiło się wzmożenie nastrojów.
Trzydzieści lat po przełomie 1989 roku równość kobiet i mężczyzn w Polsce nadal jest problemem. I wciąż na nowo zadawane jest pytanie o powody takiej sytuacji.
Izabela Kuna: Dlaczego panuje powszechne przyzwolenie na obrzucanie się błotem i eskalację nienawiści? Dlaczego władza ograbia nas z elementarnych rzeczy przynależnych człowiekowi: godności, praworządności i wolności?
Maria Malatyńska: Przed laty niezapomniany Federico Fellini powiedział o sobie „jestem filmem”. Ciekawa jestem, czy Ty potrafiłbyś powiedzieć o sobie teraz, w chwili swojej zacnej osiemdziesiątki, „jestem teatrem”?
Jerzy Trela: Nigdy bym tak nie powiedział…
Katarzyna Zimmerer: W czasie Zagłady po aryjskiej stronie Żydzi ukrywali się najczęściej w domach, piwnicach, na strychach ludzi, którzy przyjmowali ich za pieniądze, a czasem z dobroci serca. Na terenie krakowskiego getta także powstawały kryjówki, ale znacznie trudniej się je budowało, bo zdobycie jakichkolwiek materiałów graniczyło z cudem.
