Czy to prawda, że królowa Bona nauczyła Polaków jeść włoszczyznę? Wszak z rachunków dworu królewskiego wynika, że już za czasów Władysława Jagiełły sałatę, kalafior i kapustę znano i spożywano. Faktem jednak jest, że Bona z zażenowaniem patrzyła na polski sposób ucztowania, sprowadzający się często do nieposkromionego obżarstwa i opilstwa. Przywiązywała wagę do wykwintnej kuchni, co w zamkowych kręgach stanowiło małą rewolucję.
Ewa Danowska, Włosi w Krakowie
Żeby dobrze robić to, co lubię, muszę się napracować.
Artystyczna codzienność (Z Szymon Nehringiem rozmawiała Anna Woźniakowska)
Z rubryki Odpowiedzi redakcji „Głosu Narodu”: „P. Ferd. Dobrz.: Uwagi pańskie w sprawie żydowskiej są zupełnie słuszne, ale ołówek cenzorski skreśliłby je w całości, więc nawet nie próbujmy ich ogłaszać w naszym piśmie”.
Krzysztof Jakubowski, Kalendarium krakowskie, wrzesień i październik 1920 roku
W Krakowie mieszka też mój wnuk. Ma 29 lat. Jest Brazylijczykiem, ale dziesięć lat temu nagle postanowił, że chce studiować historie na tym samym uniwersytecie co pradziadek. Po polsku mówił tylko „dzień dobry”, więc starałam się wybić mu to z głowy, ale się uparł na Kraków.
Z Kazimierza do Brazylii i z powrotem – Anita Dolly Panek w rozmowie z Katarzyną T. Nowak
Nina zupełnie zapomniała o tym, że jeszcze wczoraj krztusiła się kolejnymi zapowiedziami „wypłaszczania” efektów pandemii, w ogóle zapomniała o wszystkim. Myślała jedynie o kartonach.
Dzieciuchowicz: Dziennik pandemiczny: Kwarantanna
„Święta dlatego w takiej u nas cenie / Że są nieliczne w różnych dni bezliku…” – pisał W. Szekspir. Życzę Państwu, aby pod choinką znalazła się paczuszka z nadzieją.
Ewa Lipska: Święta (cykl: Na czerwonym świetle)
Z rubryki policyjnej „Czasu”: „Onegdaj przybył do swojej narzeczonej, służącej u konduktora kolejowego Ligiery ,zamieszkałego przy ul. Starowiślnej 44, Józef Samek, szeregowy 8. pułku ułanów. Gdy Ligierowie wyszli z domu, a pozostały tylko dzieci i służąca, Samek pogasiwszy światła, urządził seans spirytystyczny, podczas którego skradł z szafy futro, dwa garnitury i gotówkę, po czym zniknął bez śladu”.
Krzysztof Jakubowski: Sto lat temu. Kalendarium krakowskie, styczeń 1921 roku
Konkurs „PORTRETY” to wspólna zabawa smakoszy kultury, w której chodzi o to, aby wyłowić i nagrodzić najlepsze dzieła minionego roku. A „PORTRETY” traktujemy szeroko: to może być portret człowieka, środowiska czy miasta – w różnej postaci artystycznej. Wybierajcie swego zwycięzcę na www.miesiecznik.krakow.pl/konkurs-portrety-2020. Są nagrody!
Prof. Stanisław Nicieja przedstawia historię współczesnej stolicy Litwy przez pryzmat polskości Janusz M. Paluch o książce: Stanisław S. Nicieja, Kresowa Atlantyda. Historia i mitologia miast kresowych. Tom XV Wilno, Wydawnictwo MS, Opole 2020
Krzysztof Komeda powiedział jej kiedyś: jesteś częścią polskiego pejzażu. Podobało się jej to określenie. I wiedziała, że „polski pejzaż” może być też zobowiązaniem.
Maria Malatyńska: Część pejzażu… O Osieckiej
