Monika Sznajderman przyjechała w Beskid Niski przed trzydziestu laty. W panującej tam ciszy poczuła niepokój. Kazał on jej przywrócić tożsamość wysiedlonym stamtąd ludziom. Tak powstała książka Pusty Las, która zajęła pierwsze miejsce w naszym konkursie „Portrety” na najlepsze polskie dzieło biograficzne 2019 roku.
Kiedy pod koniec ubiegłego roku dyrektor Teatru im. J. Słowackiego zapraszał publiczność na spektakl sylwestrowy, zapewniał, że wszyscy będą bawić się tak, jakby zaraz miał nadejść koniec świata.
Moja metryka jasno dowodzi, że nie dane mi było na własne oczy oglądać bajecznie kolorowego świata naszych starszych braci w wierze. Dziś fascynuje mnie za to wzajemne przenikanie się naszych światów, tak dalekich, a tak bliskich.
Pełen poświęcenia ksiądz G., wykładowca na KUL-u, uważa, że księża nie roznoszą wirusów, bo mają poświęcone dłonie, „umyte ręce w sensie nadprzyrodzonym”.
Skoro te felietony będą się teraz nazywać „Poza Krakowem”, to zacznę od pewnej hiszpańskiej wyspy. Potem przejdę do Śląska, zahaczę o Kraków i skończymy w Warszawie. Jak zawsze.
